Γιατί κάνουμε θέατρο
Γιατί αγαπάμε τους δρόμους, τις προκλήσεις, την κίνηση, τις εμπειρίες,
τη μαγεία και το εφήμερο.
Γιατί νοιώθουμε την ανάγκη να εκφραστούμε, να βγούμε από τους περιχαρακωμένους μικρόκοσμους και να γίνουμε μέρος μιας συλλογικής έκφρασης.
Γιατί θέλουμε να συμφιλιωθούμε με τη βουή που έχουμε στο κεφάλι μας, να ξορκίσουμε «τους γλάρους που κρώζουν».
Γιατί νοιώθουμε την ανάγκη να εκφραστούμε, να βγούμε από τους περιχαρακωμένους μικρόκοσμους και να γίνουμε μέρος μιας συλλογικής έκφρασης.
Γιατί θέλουμε να συμφιλιωθούμε με τη βουή που έχουμε στο κεφάλι μας, να ξορκίσουμε «τους γλάρους που κρώζουν».
Γιατί χάνουμε τις όποιες βεβαιότητες μας. Και με την απώλεια αυτή, τα
πράγματα αρχίζουν να αποκτούν ενδιαφέρον. Όταν πια δεν έχεις τίποτα δεδομένο,
αρχίζεις να παίζεις.
Για δεν αγαπάμε τη νοσταλγία. Επιλέγουμε τη μνήμη.
Για δεν αγαπάμε τη νοσταλγία. Επιλέγουμε τη μνήμη.
Δεν κάνουμε Θέατρο για το Θέατρο. Δεν κάνουμε Θέατρο για να ζήσουμε.
Κάνουμε Θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί
κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και
ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου