Ζωγράφιζα με γράμματα
κι όλα τα χρώματα της γης
πλάθοντας έναν κόσμο με λέξεις,
όνειρα κι επιθυμίες.
όνειρα κι επιθυμίες.
Σε προσκάλεσα να ζήσουμε εκεί
κοιτάζοντας μόνο τη θάλασσα,
τον ουρανό, τους γλάρους
και ο ένας τον άλλον.
Να μην υπάρχει άλλος κανείς,
στον κόσμο μας,
παρεκτός οι φίλοι μας.
Έναν κόσμο
που να μην αντιλαμβάνονται ότι υπάρχει
παρά μόνο όσοι αγαπάμε και μας αγαπούν.
Έναν κόσμο, σα νησί που ταξιδεύει
στην απεραντοσύνη του χρόνου.
Έναν κόσμο δίχως θάνατο.
Δίχως χθες και αύριο.
Δίχως ημερομηνίες και ώρες.
Μοιράστηκα αυτά τα όνειρα μαζί σου
και γέλασες.
Αυτά είναι παιδιάστικες φαντασίες
και ποιητικές ουτοπίες, μου είπες,
αλλά δέχτηκες.
Από τότε, κάθε νύχτα,
μου τραβάς τα σκεπάσματα
αποκαλύπτοντας το γυμνό μου σώμα.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου