Ένας αιθεροβάμων, έφηβος, εκκολαπτόμενος κυβερνοαρμενιστής, νομίζω πως είμαι κι εγώ, που μου αρέσει απλά να έχω απρόσκοπτη περιδιάβαση στο σύμπαν των ιδεών μου... στην αχλή του μικρόκοσμου αυτού… κι ενίοτε να τις καταγράφω... kittaro...
Αισθάνομαι την ανάγκη πραγματικά και δημοσίως να εκφράσω, τις ευχαριστίες μου για τον αγαστό κι ευπροσήγορο χαρακτήρα των ΦΙΛΩΝ μου πλέον, διαχειριστών του συγκεκριμένου μπλογκ, που μου κάνει την τιμή κι ανιδιοτελώς με φιλοξενεί…
Μια όμορφη παρουσία σε ένα κόσμο που γίνεται όλο και περισσότερο άσχημος. Ευαισθησία και μελαγχολία αλλά και μια πνοή ζωής μου βγάζουν οι σελίδες σας.. Καλό σας ταξίδι εδώ..
Ζούμε μόνο για ν’ ανακαλύψουμε την ομορφιά... Για να μεταλαμπαδεύσουμε αυτή την πνοή ζωής, όπως εύστοχα το θέτετε κι εσείς… Όλα τ’ άλλα είναι μια μορφή αναμονής…
Αιθεροβάμων, εκκολαπτόμενος κυβερνοαρμενιστής! Φίλε μου χαίρομαι ιδιαίτερα που ανακαλύπτω εδώ ένα από τους λίγους εναπομείναντες γνώστες του πλούτου της γλώσσας μας.. Και παράλληλα μια ευγενική ψυχή. Καλό σας βράδυ και καλά ταξίδια!
είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός, πως εσείς και μερικοί άλλοι φίλοι, νέοι ή παλιοί κοσμείται με την παρουσία σας την ιστολογική κοινότητα… Με τη συμπεριφορά, τη συνέπεια, τον πλουραλισμό και την ποιότητα σας!
Ορμώμενος και μόνο απ’ αυτό, θα θεωρούσα προσωπικά ατόπημα, να μην είμαι και να μην παραμένω συνοδοιπόρος σας στο μικρόκοσμο αυτό, που με θαλπωρή… ζεστή… οικεία… κι ευχάριστη ατμόσφαιρα… κι όποιο ακόμη συναίσθημα αβίαστα πηγάζει απ’ αυτόν, μας υποδέχεται και μας φιλοξενεί όλους μας…
Ας είναι ετούτη η αφετηρία μας λοιπόν, για μία καλή… χαρούμενη… χρονιά γεμάτη φώς!!!...
Mε εντυπωσίασε το blog σας αγαπητέ kittaro! Δεν είναι μόνο η αισθητική, δεν είναι μόνο η ευαισθησία και το βάθος της σκέψης, είναι και η εξαίρετη χρήση της γλώσσας μας! Ειλικρινά, σαν να πίνω από καθάρια πηγή αισθάνθηκα διαβάζοντας αναρτήσεις σας...
Με εντυπωσιάσατε και εσείς με την ευγένια του λόγου σας!
τα άνθη του κακού στάθηκαν για λίγο άφωνα, να παρακολουθούν το φεγγαρίσιο ταξίδι ανάμεσα στα σύννεφα, στο blog του kittaro...
Έστρεψαν για λίγο το κεφάλι προς το δικό τους ουρανό, ένα γκρί συννεφιασμένο ανταπόδωσε το βλέμμα, υπενθύμιση της προηγούμενης βροχής μα μετά η ψυχή τους, ναι έχουν, μην ακούτε τι λένε για εμάς, πιάστηκε από το πέταγμα των γλάρων και γεύτηκε λίγο αρμύρα... Παράξενη αυτή η γεύση, παράξενη η γεύση της σκέψης των ανθρώπων...
Τα γαλάζια γράμματα μαγνήτισαν το βλέμμα τους "... μόνο ένα κλίμα νηπενθές..." έγραψε ο kittaro, νηπενθές είπαν τα άνθη αναστενάζοντας, γεύση ξεχασμένη, φτιαγμένη από καννέλα και γαρύφαλλα, θα ερχόμαστε ναι, θα ερχόμαστε εδώ για όλες τις γεύσεις, τόσο διαφορετικές... σα να είναι ένας άλλος ανθρώπινος κόσμος εδώ, κρίμα να μην μπορούμε ν΄απλώσουμε τις ρίζες μας να κοιτάμε για πάντα αυτόν τον ουρανό και να ταξιδεύουμε με τις λέξεις-γλάρους... είπαν...
Δεν μπορώ και εγώ παρά να σταθώ ευλαβικός προσκυνητής μπροστά στους προηγούμενους σχολιαστές και στον κιτταρο.. Με γοήτευσε η συνομιλία, το μπλογκ και η ευαισθησία που εισέπραξα κατά την παραμονή μου εδώ. Θα ήθελα να απευθύνω και εγώ με τη σειρά μου ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους και προπαντός σ' ότι ή όποιον προνόησε να υπάρχει σε ένα φθαρτό κόσμο ένα αθάνατο πνεύμα. Και θα ήθελα να παρακαλέσω όσους διαβάσουν αυτό το σχόλιο να προβληματιστούν με την ένδεια του σημερινού λόγου. Πλούσιες και πανέμορφες λέξεις όπως ιλαρός, μειλίχιος, κόλαφος, νηπενθής, νείρωμαι, φείδομαι και ένα σωρό άλλες που δεν μου έρχονται στο νου αυτή την ώρα έχουν εκλείψει παντελώς από το λεξιλόγιό μας. Καλή χρονιά σε όλους.. Βασίλειος
Στο ταξίδι του μικρού αυτού μας κόσμου πότε δεν περιμέναμε, δεν έφτανε η φαντασία εκεί ούτε η γνώση, ότι θα συναντούσαμε τέτοια λιμάνια να ρίξουμε άγκυρα όπως στο δικό σας αγαπητέ kittaro!
Μας έχετε όλους εμάς εντυπωσιάσει βαθύτατα και ολόψυχα σας ευχόμαστε καλή συνέχεια στην σκέψη σας, στην έκφρασή σας και στην ζωή σας την ίδια .
ίσως να μην είναι τελικά άλλος ο κόσμος μας αυτός, μα ενδεχόμενα ο πραγματικός… ίσως… άλλωστε η φύση έχει προνοήσει ώστε τα πουλιά να κελαηδάνε μετά από κάθε καταιγίδα… γιατί όχι κι εμείς...
κανείς ποτέ δεν μπορεί να κατανοήσει αρκετά… Η προσπάθεια είναι πάντα αυτή που μετρά… Άλλωστε για να φτάσει κανείς στο φεγγάρι, πρέπει πρώτα να εγκαταλείψει τη γη...
Το αγαπάμε πραγματικά αυτό το λιμάνι… Το πονάμε… Επειδή με τρόπο λιτό κι απέριττο ενάντια στις κακουχίες των καιρών, σαν άλλη μητρική αγκαλιά, σαν οικογενειακή σκηνή, φιλοξενεί αγόγγυστα, όλα τα όνειρα μας…
Θα ήθελα και εγώ να χαιρετίσω την όμορφη παρέα σας και να σας πω ότι και εγώ κάπως σαν τον Παντελή αισθάνθηκα στην αρχή. Διαβάζοντας την απάντηση του αγαπητού κίτταρο, κατάλαβα ότι έχει δίκιο και ότι σ' αυτό εδώ τον κόσμο, το ταξίδι πολλές φορές είναι πιο όμορφο από τον προορισμό. Καλά μας ταξίδια λοιπόν θα έχετε ακόμη ένα επιβάτη στο πλοίο σας.
Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Ο ! ! Είναι από τις σπάνιες φορές που κάτι άψυχο αγγίζει την ψυχή μου. Σας ευχαριστώ από βάθους καρδίας !! Και ευχαριστώ και τους οικοδεσπότες σας! Είναι πολύ όμορφο να ανακαλύπτεις σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς, ανθρωπιά, αγάπη και φιλία. Εχουμε θυσιάσει στο βωμό του κέρδους, του χρήματος και των μνημονίων αξίες και ηθική. Τέλος θα ήθελα να προτείνω στους αναγνώστες σας να διαβάσουν την επιστολή σας του πατέρα προς το παιδί http://kittaro.blogspot.com/2010/09/blog-post_25.html είναι τόσο επίκαιρη! Με συγκίνησε πραγματικά. Καλή χρονιά να έχετε.
Πραγματικά έχω μείνει ενεός!!! Δεν περίμενα ποτέ, απ’ τη στιγμή που αποφάσισα τη δημιουργία του συγκεκριμένου ιστολογίου, πως θα είχε τέτοια ένθερμη αποδοχή, απ’ την εκλεκτή ομήγυρη των συνοδοιπόρων μου… Σας ευχαριστώ θερμά γι αυτό!!!
Θα ήθελα όμως να κάνω μία φιλική επισήμανση αγαπητέ ανώνυμε 7:38 PM στο σημείο αυτό. Δεν πρόκειται για κάτι άψυχο (που προφανώς λόγω κεκτημένης ταχύτητας) αναφέρατε… Είναι ένα μέρος του πραγματικού μου εαυτού! Υπάρχουν κομμάτια της ψυχής μου διάσπαρτα εδώ!!! Που ‘ναι με μαθήματα ζωής απ’ αλμύρα και ήλιου φως σμιλεμένα…
Μα είμαι φτωχός… και δεν κατέχω άλλο τι, πέρα απ’ τα όνειρα μου… για να διαβαίνεις εσύ περαστικέ τ' άπλωσα μπροστά μου… Πάτα ανάλαφρα λοιπόν, γιατί πατάς πάνω στα όνειρα μου!!!...
Φίλε μου είστε πάμπλουτος έστω στα όνειρά σας.. Και μην ανησυχείτε ανάλαφρα θα πατήσουμε, ανάλαφρα θα τ' ακουμπήσουμε.. Γιατί τα άγια πράγματα με ευλάβεια αγγίζουμε..
η πρόοδος του ανθρώπου χρωμάτισε σιγά - σιγά τη μελαγχολία με χρώματα σκούρα! H αδιάκοπη πορεία προς τα εμπρός, δυσκολεύεται απ’ τους μελαγχολικούς(!) που απολαμβάνουν να σταματούν… να κοιτούν γύρω τους… προς όλες τις κατευθύνσεις. Όταν είσαι μελαγχολικός, θεωρείσαι πλέον ταυτόχρονα (για κάποιους έστω) κι οπισθοδρομικός...
Όμως για τους αρχαίους προγόνους μας (υπάρχουν άπειρα παραδείγματα), ήταν σαφές, πως δίχως τη σιωπηλή παρατήρηση… την πνευματική αναζήτηση… την αμφισβήτηση… το αποτράβηγμα… το στοχασμό… κανένα μεγάλο ανθρώπινο επίτευγμα… καμία βαθυστόχαστη έμπνευση… κανένα σπουδαίο σχέδιο ή έργο… δεν θα ήταν δυνατό!
Θεωρούσαν ότι η μελαγχολία ήταν η ιδιότητα που έκανε έναν άνθρωπο, παρά τον πλούτο… τη δόξα… ή τη σοφία του… να μη σταματάει να ψάχνει για την ουσιαστική αξία… το νόημα της ζωής… και της ανθρώπινης ύπαρξης… παραμένοντας όμως ταπεινός και σεμνός και έχοντας επίγνωση των ανθρώπινων ορίων του... O μελαγχολικός ήταν πρότυπο στο οποίο πολλοί ήθελαν να μοιάσουν.
Όμως αλίμονο! Μη θεωρήσετε ούτε μία στιγμή σας παρακαλώ πως κομπορρημονώ… Απλά θεωρώ Και τη μελαγχολία απαραίτητο συστατικό της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης και μάλιστα θετικό!!! Οπότε απ’ αυτή την άποψη ναι! Είναι και μελαγχολικό…
Αγαπητέ κίτταρο τι να απαντήσω μπροστά σ'αυτή την υπέροχη αιτιολόγηση? Με έχετε αφήσει πραγματικά άφωνη.. Σας ευχαριστώ για το χρόνο που αφιερώσατε να απαντήσετε στο ανώνυμο σχόλιό μου..
Είστε πράγματι ΑΠΕΡΑΝΤΑ ευγενής. Ελενα (η ανώνυμη φίλη και φανατική πλέον αναγνώστης σας).
Einai teleio.. San ena omorfo xilino xeiropoiito istioforo pou taxidevei kato apo to melagxoliko fws tis selinis se mia apali kai isixi thalassa. Eilikrina me taxidepse.. Signomi gia ta greeklish alla distixws sto pliktrologio mou den exei egkatastathei i elliniki glwssa. Kai oi gnwseis mou einai aneparkeis..
TO BLOG SAS MOU THIMIZEI ENA XILINO ISTIOFORO POU ARMENIZEI MISOPELAGA MIA FAGGAROLOUSTI NYXTA. EINAI TELEIO. SYGNWMI GIA TA GRAMMATA ALLA DEN EXW ELLINIKOUS XARAKTHRES.
47 σχόλια:
Αισθάνομαι την ανάγκη πραγματικά και δημοσίως να εκφράσω, τις ευχαριστίες μου για τον αγαστό κι ευπροσήγορο χαρακτήρα των ΦΙΛΩΝ μου πλέον, διαχειριστών του συγκεκριμένου μπλογκ, που μου κάνει την τιμή κι ανιδιοτελώς με φιλοξενεί…
Αγαπητοί, σας ευχαριστώ θερμά!!!
Prokeitai kata tin apopsi mou gia ena pragmatika monadikis aisthitikis kai poiotitas blog.
Bravo sto diaxeiristi tou!
Συμφωνώ με την φίλη Τρισεύγενη παραπάνω, πραγματικά είναι ένα λιτό και αισθητικά τέλειο μπλογκ (αν και εγώ είμαι λάτρης των φωτεινών χρωμάτων :-)).
Μπήκα για πρώτη φορά και βρήκα μερικές πραγματικά μοναδικές υπέροχες αναρτήσεις...
Μαρία
Τα λόγια σας με τιμούν! Σας ευχαριστώ.
C'est un bon principe.
Bonne chance.
Roger
merci beaucoup monsieur...
Μια όμορφη παρουσία σε ένα κόσμο που γίνεται όλο και περισσότερο άσχημος.
Ευαισθησία και μελαγχολία αλλά και μια πνοή ζωής μου βγάζουν οι σελίδες σας..
Καλό σας ταξίδι εδώ..
Ζούμε μόνο για ν’ ανακαλύψουμε την ομορφιά... Για να μεταλαμπαδεύσουμε αυτή την πνοή ζωής, όπως εύστοχα το θέτετε κι εσείς… Όλα τ’ άλλα είναι μια μορφή αναμονής…
Σας ευχαριστώ.
Αιθεροβάμων, εκκολαπτόμενος κυβερνοαρμενιστής!
Φίλε μου χαίρομαι ιδιαίτερα που ανακαλύπτω εδώ ένα από τους λίγους εναπομείναντες γνώστες του πλούτου της γλώσσας μας..
Και παράλληλα μια ευγενική ψυχή.
Καλό σας βράδυ και καλά ταξίδια!
Εγώ να δείτε πόσο χαίρομαι που διαπιστώνω πως ακόμη σαγηνεύει ο φλοίσβος αυτής! Καλά ταξίδια με ούριους ανέμους εύχομαι…
Σας ευχαριστώ πολύ.
Θα ήθελα και εγώ να εκφράσω δημοσίως την ξεχωριστή χαρά που αισθάνομαι φιλοξενώντας εδώ ένα αληθινό άνθρωπο και φίλο.
Είναι τιμή για μας να παρουσιάζουμε αξιόλογα και αγαπημένα μας blog.
Και είμαστε βέβαιοι ότι το ίδιο θα τον αγαπήσετε και εσείς μέσα από τις σελίδες του.
Καλή χρονιά φίλε μου και να είσαι πάντα εδώ μαζί μας..
Ερίτιμε Κε Nick,
είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός, πως εσείς και μερικοί άλλοι φίλοι, νέοι ή παλιοί κοσμείται με την παρουσία σας την ιστολογική κοινότητα… Με τη συμπεριφορά, τη συνέπεια, τον πλουραλισμό και την ποιότητα σας!
Ορμώμενος και μόνο απ’ αυτό, θα θεωρούσα προσωπικά ατόπημα, να μην είμαι και να μην παραμένω συνοδοιπόρος σας στο μικρόκοσμο αυτό, που με θαλπωρή… ζεστή… οικεία… κι ευχάριστη ατμόσφαιρα… κι όποιο ακόμη συναίσθημα αβίαστα πηγάζει απ’ αυτόν, μας υποδέχεται και μας φιλοξενεί όλους μας…
Ας είναι ετούτη η αφετηρία μας λοιπόν, για μία καλή… χαρούμενη… χρονιά γεμάτη φώς!!!...
Σας ευχαριστώ πολύ.
Mε εντυπωσίασε το blog σας αγαπητέ kittaro!
Δεν είναι μόνο η αισθητική, δεν είναι μόνο η ευαισθησία και το βάθος της σκέψης, είναι και η εξαίρετη χρήση της γλώσσας μας!
Ειλικρινά, σαν να πίνω από καθάρια πηγή αισθάνθηκα διαβάζοντας αναρτήσεις σας...
Με εντυπωσιάσατε και εσείς με την ευγένια του λόγου σας!
Να είστε καλά !
Θα σας διαβάζω :)
τα άνθη του κακού στάθηκαν για λίγο άφωνα, να παρακολουθούν το φεγγαρίσιο ταξίδι ανάμεσα στα σύννεφα, στο blog του kittaro...
Έστρεψαν για λίγο το κεφάλι προς το δικό τους ουρανό, ένα γκρί συννεφιασμένο ανταπόδωσε το βλέμμα, υπενθύμιση της προηγούμενης βροχής μα μετά η ψυχή τους, ναι έχουν, μην ακούτε τι λένε για εμάς, πιάστηκε από το πέταγμα των γλάρων και γεύτηκε λίγο αρμύρα...
Παράξενη αυτή η γεύση, παράξενη η γεύση της σκέψης των ανθρώπων...
Τα γαλάζια γράμματα μαγνήτισαν το βλέμμα τους "... μόνο ένα κλίμα νηπενθές..." έγραψε ο kittaro, νηπενθές είπαν τα άνθη αναστενάζοντας, γεύση ξεχασμένη, φτιαγμένη από καννέλα και γαρύφαλλα, θα ερχόμαστε ναι, θα ερχόμαστε εδώ για όλες τις γεύσεις, τόσο διαφορετικές... σα να είναι ένας άλλος ανθρώπινος κόσμος εδώ, κρίμα να μην μπορούμε ν΄απλώσουμε τις ρίζες μας να κοιτάμε για πάντα αυτόν τον ουρανό και να ταξιδεύουμε με τις λέξεις-γλάρους... είπαν...
Δεν μπορώ και εγώ παρά να σταθώ ευλαβικός προσκυνητής μπροστά στους προηγούμενους σχολιαστές και στον κιτταρο..
Με γοήτευσε η συνομιλία, το μπλογκ και η ευαισθησία που εισέπραξα κατά την παραμονή μου εδώ.
Θα ήθελα να απευθύνω και εγώ με τη σειρά μου ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους και προπαντός σ' ότι ή όποιον προνόησε να υπάρχει σε ένα φθαρτό κόσμο ένα αθάνατο πνεύμα.
Και θα ήθελα να παρακαλέσω όσους διαβάσουν αυτό το σχόλιο να προβληματιστούν με την ένδεια του σημερινού λόγου. Πλούσιες και πανέμορφες λέξεις όπως ιλαρός, μειλίχιος, κόλαφος, νηπενθής, νείρωμαι, φείδομαι και ένα σωρό άλλες που δεν μου έρχονται στο νου αυτή την ώρα έχουν εκλείψει παντελώς από το λεξιλόγιό μας.
Καλή χρονιά σε όλους..
Βασίλειος
Παιδιά συγνώμη αλλά εγώ δεν κατάλαβα και πολλά πράγματα από τη συνομιλία σας.
Το μπλογκ μου αρέσει πολύ πάντως.
saludos con cariño de México para ti y tus seguidores
besos
Στο ταξίδι του μικρού αυτού μας κόσμου πότε δεν περιμέναμε, δεν έφτανε η φαντασία εκεί ούτε η γνώση, ότι θα συναντούσαμε τέτοια λιμάνια να ρίξουμε άγκυρα όπως στο δικό σας αγαπητέ kittaro!
Μας έχετε όλους εμάς εντυπωσιάσει βαθύτατα και ολόψυχα σας ευχόμαστε καλή συνέχεια στην σκέψη σας, στην έκφρασή σας και στην ζωή σας την ίδια .
Κοσμείτε τον χώρο τούτο με την παρουσία σας!
Το ίδιο εντυπωσιασμένος είμαι κι εγώ Κυρία μου V,
Ευελπιστώ να είναι τόσο καθάρια και βελούδινη η πηγή, που μέσα της να μπορεί να κολυμπά όλη η ευτυχία σας…
Να είστε καλά!
Τα άνθη είναι πάντα ευωδιαστά,
ίσως να μην είναι τελικά άλλος ο κόσμος μας αυτός, μα ενδεχόμενα ο πραγματικός… ίσως… άλλωστε η φύση έχει προνοήσει ώστε τα πουλιά να κελαηδάνε μετά από κάθε καταιγίδα… γιατί όχι κι εμείς...
Σας ευχαριστώ.
Έχετε απόλυτο δίκιο Βασίλειε,
ο πλούτος της γλώσσας μας είναι τόσο ανυπέρβλητος, που δεν μπορεί καν να περιγραφεί… Ας μη τον αφήσουμε λοιπόν να χαθεί…
Σας ευχαριστώ.
Αγαπητέ Παντελή,
κανείς ποτέ δεν μπορεί να κατανοήσει αρκετά… Η προσπάθεια είναι πάντα αυτή που μετρά… Άλλωστε για να φτάσει κανείς στο φεγγάρι, πρέπει πρώτα να εγκαταλείψει τη γη...
Σ’ ευχαριστώ.
saludos con cariño de Grecia para ti y tus seguidores...
Σαν να είναι ο άλλος μας εαυτός…
Το αγαπάμε πραγματικά αυτό το λιμάνι… Το πονάμε… Επειδή με τρόπο λιτό κι απέριττο ενάντια στις κακουχίες των καιρών, σαν άλλη μητρική αγκαλιά, σαν οικογενειακή σκηνή, φιλοξενεί αγόγγυστα, όλα τα όνειρα μας…
Σας ευχαριστώ!
Θα ήθελα και εγώ να χαιρετίσω την όμορφη παρέα σας και να σας πω ότι και εγώ κάπως σαν τον Παντελή αισθάνθηκα στην αρχή.
Διαβάζοντας την απάντηση του αγαπητού κίτταρο, κατάλαβα ότι έχει δίκιο και ότι σ' αυτό εδώ τον κόσμο, το ταξίδι πολλές φορές είναι πιο όμορφο από τον προορισμό.
Καλά μας ταξίδια λοιπόν θα έχετε ακόμη ένα επιβάτη στο πλοίο σας.
Μη το λησμονείτε ποτέ αγαπητή Αθηνά,
ακόμη και το μακρύτερο ταξίδι… ξεκινά με το πρώτο, μικρό βήμα...
Σας ευχαριστώ.
Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Ο ! !
Είναι από τις σπάνιες φορές που κάτι άψυχο αγγίζει την ψυχή μου.
Σας ευχαριστώ από βάθους καρδίας !!
Και ευχαριστώ και τους οικοδεσπότες σας!
Είναι πολύ όμορφο να ανακαλύπτεις σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς, ανθρωπιά, αγάπη και φιλία. Εχουμε θυσιάσει στο βωμό του κέρδους, του χρήματος και των μνημονίων αξίες και ηθική.
Τέλος θα ήθελα να προτείνω στους αναγνώστες σας να διαβάσουν την επιστολή σας του πατέρα προς το παιδί http://kittaro.blogspot.com/2010/09/blog-post_25.html είναι τόσο επίκαιρη!
Με συγκίνησε πραγματικά.
Καλή χρονιά να έχετε.
Πραγματικά έχω μείνει ενεός!!! Δεν περίμενα ποτέ, απ’ τη στιγμή που αποφάσισα τη δημιουργία του συγκεκριμένου ιστολογίου, πως θα είχε τέτοια ένθερμη αποδοχή, απ’ την εκλεκτή ομήγυρη των συνοδοιπόρων μου… Σας ευχαριστώ θερμά γι αυτό!!!
Θα ήθελα όμως να κάνω μία φιλική επισήμανση αγαπητέ ανώνυμε 7:38 PM στο σημείο αυτό. Δεν πρόκειται για κάτι άψυχο (που προφανώς λόγω κεκτημένης ταχύτητας) αναφέρατε… Είναι ένα μέρος του πραγματικού μου εαυτού! Υπάρχουν κομμάτια της ψυχής μου διάσπαρτα εδώ!!! Που ‘ναι με μαθήματα ζωής απ’ αλμύρα και ήλιου φως σμιλεμένα…
Μα είμαι φτωχός… και δεν κατέχω άλλο τι, πέρα απ’ τα όνειρα μου… για να διαβαίνεις εσύ περαστικέ τ' άπλωσα μπροστά μου… Πάτα ανάλαφρα λοιπόν, γιατί πατάς πάνω στα όνειρα μου!!!...
Έχετε δίκιο φίλε μου, παρακαλώ συγχωρήστε το ατόπημά μου..
Πράγματι υπάρχουν κομμάτια ψυχής εδώ..
Μια ανώνυμη φίλη ψυχής..
Παρακαλώ… Δε τίθεται θέμα!
Να είστε καλά.
Φίλε μου είστε πάμπλουτος έστω στα όνειρά σας..
Και μην ανησυχείτε ανάλαφρα θα πατήσουμε, ανάλαφρα θα τ' ακουμπήσουμε..
Γιατί τα άγια πράγματα με ευλάβεια αγγίζουμε..
…κι αν ενδεχόμενα, δεν είναι αρκετό αυτό… τότε σίγουρα, είναι μία πολύ καλή αρχή…
Σας ευχαριστώ Κε Λεωνίδα
Θα ήθελα να εκφράσω και εγώ τον θαυμασμό μου για το μπλογκ. Είναι πραγματικά πολύ όμορφο, αξιόλογο. Αλλά και λίγο μελαγχολικό?
Ξέρετε αγαπητέ ανώνυμε φίλε,
η πρόοδος του ανθρώπου χρωμάτισε σιγά - σιγά τη μελαγχολία με χρώματα σκούρα! H αδιάκοπη πορεία προς τα εμπρός, δυσκολεύεται απ’ τους μελαγχολικούς(!) που απολαμβάνουν να σταματούν… να κοιτούν γύρω τους… προς όλες τις κατευθύνσεις. Όταν είσαι μελαγχολικός, θεωρείσαι πλέον ταυτόχρονα (για κάποιους έστω) κι οπισθοδρομικός...
Όμως για τους αρχαίους προγόνους μας (υπάρχουν άπειρα παραδείγματα), ήταν σαφές, πως δίχως τη σιωπηλή παρατήρηση… την πνευματική αναζήτηση… την αμφισβήτηση… το αποτράβηγμα… το στοχασμό… κανένα μεγάλο ανθρώπινο επίτευγμα… καμία βαθυστόχαστη έμπνευση… κανένα σπουδαίο σχέδιο ή έργο… δεν θα ήταν δυνατό!
Θεωρούσαν ότι η μελαγχολία ήταν η ιδιότητα που έκανε έναν άνθρωπο, παρά τον πλούτο… τη δόξα… ή τη σοφία του… να μη σταματάει να ψάχνει για την ουσιαστική αξία… το νόημα της ζωής… και της ανθρώπινης ύπαρξης… παραμένοντας όμως ταπεινός και σεμνός και έχοντας επίγνωση των ανθρώπινων ορίων του... O μελαγχολικός ήταν πρότυπο στο οποίο πολλοί ήθελαν να μοιάσουν.
Όμως αλίμονο! Μη θεωρήσετε ούτε μία στιγμή σας παρακαλώ πως κομπορρημονώ… Απλά θεωρώ Και τη μελαγχολία απαραίτητο συστατικό της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης και μάλιστα θετικό!!! Οπότε απ’ αυτή την άποψη ναι! Είναι και μελαγχολικό…
Σας ευχαριστώ.
Αγαπητέ κίτταρο τι να απαντήσω μπροστά σ'αυτή την υπέροχη αιτιολόγηση? Με έχετε αφήσει πραγματικά άφωνη..
Σας ευχαριστώ για το χρόνο που αφιερώσατε να απαντήσετε στο ανώνυμο σχόλιό μου..
Είστε πράγματι ΑΠΕΡΑΝΤΑ ευγενής.
Ελενα (η ανώνυμη φίλη και φανατική πλέον αναγνώστης σας).
Κι εγώ σας ευχαριστώ για το χρόνο σας και τα καλά σας λόγια…
Ένα ιστολόγιο υπέροχης αισθητικής δυνατού και μεστού λόγου ενός διανοητή και πραγματικού κυρίου. Εύγε σας η παρουσία σας κοσμεί τον κυβερνοχώρο.
Σας ευχαριστώ πολύ Κε Απόστολε,
για τους ιδιαιτέρως κολακευτικούς χαρακτηρισμούς, αλλά και για το χρόνο που αφιερώσατε ώστε να τους διατυπώσετε αυτούς.
Να είστε καλά.
Einai teleio..
San ena omorfo xilino xeiropoiito istioforo pou taxidevei kato apo to melagxoliko fws tis selinis se mia apali kai isixi thalassa.
Eilikrina me taxidepse..
Signomi gia ta greeklish alla distixws sto pliktrologio mou den exei egkatastathei i elliniki glwssa. Kai oi gnwseis mou einai aneparkeis..
Αν και δεν κατανοώ πλήρως το κείμενο σας, σας ευχαριστώ.
TO BLOG SAS MOU THIMIZEI ENA XILINO ISTIOFORO POU ARMENIZEI MISOPELAGA MIA FAGGAROLOUSTI NYXTA.
EINAI TELEIO.
SYGNWMI GIA TA GRAMMATA ALLA DEN EXW ELLINIKOUS XARAKTHRES.
Τώρα είναι λίγο καλύτερα! Σας ευχαριστώ πολύ για την επιμονή σας και τα καλά σας λόγια…
Ένα πραγματικό διαμάντι!
Αποφεύγω να γράψω μέσα στην άμμο μήπως κάποιοι το εκλάβουν σαν υποτίμηση των δικών τους.
Όμως λάμπει!
Να είστε καλά, ειλικρινά σας ευχαριστώ πολύ!
Πολύ όμορφο blog!
Δημοσίευση σχολίου